fix you: Rozdział 30

Justin's POV

Byliśmy z powrotem na drodze, była noc. Każdy spał oprócz mnie i kierowcy. Siedziałem na kanapie cicho brzdąkając na gitarze. Zacząłem nucić nową melodię, pisząc różne teksty w zeszycie obok mnie.
Usłyszałem jak czyjaś kurtyna otwiera się (kurtyna na łóżku). Pozostałem cicho i kontynuowałem. Usłyszałem czyjeś westchnienie i drzwi lodówki się otworzyły. Zobaczyłem Scootera i uśmiechnąłem się.
- Hej. - powiedziałem spokojnie. Spojrzał na mnie i odwzajemnił uśmiech.
- Co robisz? - spojrzał na mnie zamykając drzwi od lodówki z wodą w ręce.
- Piszę piosenki. - wymamrotałem patrząc w dół na moją gitarę. Usiadł obok mnie. - Czy możesz wyświadczyć mi przysługę? Chodzi o Emily. - Zapytałem i spojrzałem, w górę na niego. Kiwną głową. Zacząłem wyjaśniać mu, co chcę zrobić.
~~
Emily weszła na scenę, wyglądała na bardzo zaskoczoną jak tancerze prowadzili ją do krzesełka. Uśmiechnąłem się. Wszystko szło zgodnie z planem.

- Czy możesz wyświadczyć mi przysługę? Chodzi o Emily. - Zapytałem i spojrzałem, w górę na niego. Kiwną głową.

- Chcę żebyś przyprowadził Emily na scenę, jak będę śpiewać One Less Lonely Girl. - powiedziałem.
- Naprawdę? - zapytał. Naprawdę nigdy tego nie planowałem. Allison była jedyną, która je wybierała.
- Yeah. Potrzebuję jej pokazać, że przepraszam. - wymamrotałem. Kiwną głową, na znak, że wie co mówię.
- Więc coś jeszcze? - zapytał. Kiwnąłem.
- Potrzebuję abyś przyniósł mi storczyki zamiast róży. To jej ulubione. - powiedziałem brzdąkając coś na gitarze. Scooter uśmiechną się.
- Więc mam robić, to co zwykle robię z One Less Lonely Girl, ale ma dostać storczyki zamiast róż? - zapytał po prostu. Kiwnąłem głową z lekkim uśmiechem, który odwzajemnił. - Załatwione.

Emily's POV

- Emily chodź tu! - krzykną Scooter z przejścia na scenę. Westchnęłam i podeszłam. - Idziesz. - pokazał mi wyjście. Zmarszczyłam brwi.
- Co? - zapytałam zmieszana.
- Musisz tam iść. - powiedział z uśmiechem. Potrząsnęłam głową.
- Nie chcę. - powiedziałam w prost. Potrząsną głową i zakręcił mną dookoła, po czym położył rękę na moim ramieniu i zaczął prowadzić mnie w stronę wyjścia.
- Scooter nie! - krzyknęłam, ale była za późno, byłam na scenie na przeciwko setek osób. Justin nadal śpiewał One Less Lonely Girl, czyli dziewczyna powinna wejść. Jego tancerz podbiegł do mnie chwytając moją dłoń i zaczął prowadzić mnie do krzesła. O Boże, ja jestem tą dziewczyną. Justin podszedł do mnie z przepraszającym spojrzeniem. Oblizałam usta i spojrzałam w dół. Położył bukiet storczyków na moje kolana. Usiadł obok mnie i podniósł moją głowę, bym na niego spojrzała.
- There's gonna be one less lonely girl, one less lonely girl - zaśpiewał z pasją patrząc mi prosto w oczy. Położył swoją dłoń do okoła mnie i przytulił. - There's gonna be one less lonely girl, one less lonely girl, one less lonely girl, one less lonely girl, one less lonely girl - śpiewał. Wstał i odszedł na kilka sekund, ale podszedł, wziął moją dłoń i usiadł z powrotem obok mnie.
-Co ty robisz? - zapytałam się cicho. Justin nieśmiało się uśmiechną.
- There's gonna be one less lonely girl, I'm gonna put you first - zaśpiewał. Oblizałam moje usta i popatrzyłam z powrotem w dół. - I'll show you what you're worth, if you let me inside your world - powiedział i umieścił swoją dłoń na moim podbródku, powodując, że spojrzałam w górę. Uśmiechną się i popatrzył na moją twarz. Odwzajemniłam nieznacznie uśmiech, a jego uśmiech powiększył się.
- “There's gonna be one less lonely girl, one less lonely girl, one less lonely girl, one less lonely girl, there's gonna be one less lonely girl, I'm gonna put you first - śpiewał pieszcząc kciukiem moje policzki na co się zarumieniłam - I'll show you what you're worth, if you let me inside your world, there's gonna be one less lonely girl. - zakończył śpiewać piosenkę. Podniósł mnie i spojrzał na mnie.
- Emily, wiem, że powiedziałem to, co zrobiłem, ale ja naprawdę nie chciałem. Byłem wściekły i przepraszam. - powiedział nie zrywając naszego kontaktu wzrokowego. Uśmiechnęłam się i przytuliłam go. On otulił ramiona mocno wokół mnie. Tęskniłam za jego przytulaniem.
Wykręciłam się z uścisku i Justin pociągną mnie za kulisy.
- Przepraszam. - powiedział ponownie. Kiwnęłam.
- Wiem. - powiedziałam z małym uśmiechem. Uśmiechną się i pocałował mój policzek, a następnie pobiegł z powrotem na scenę. Szybko popatrzyłam się na Scootera wywołując u niego śmiech. Pokręciłam głową.